Featured ingredient – Blueshield

De ultra-verbonden wereld waarin we momenteel leven, een teken van onze geavanceerde samenleving, is niet zonder gevaar. Het is bewezen dat intensief schermgebruik een negatieve invloed heeft op onze gezondheid: slaapstoornissen, oogletsel en zelfs versnelde huidveroudering.
Het blauwe licht van deze kunstmatige bronnen is de oorzaak hiervan. Blauw licht veroorzaakt in feite oxidatie en ontsteking, maar verstoort ook essentiële fysiologische mechanismen, van DNA tot fotoreceptoren. Overmatige blootstelling aan blauw licht is onvermijdelijk vanwege onze afhankelijkheid aan digitale apparaten (60% van de individuen brengt meer dan 6 uur per dag door op een digitaal apparaat).
Hoewel zonnefilters een zekere mate van bescherming kunnen bieden tegen blauw licht, is gebleken dat plantmoleculen, met name carotenoïden, zeer effectief zijn. Studies hebben aangetoond dat luteïne en bètacaroteen de ogen kunnen beschermen tegen de schadelijke effecten van blauw licht. Dit was een inspiratiebron voor Solabia Group Research voor huidbescherming.

Net als tomaten en aubergines behoren paprika’s tot de nachtschadefamilie en gaf de Zweedse botanicus Carl von Linné ze de generieke naam ‘Capsicum’, van het latijnse woord ‘capsa’ wat ‘kist’ betekent, verwijzend naar zijn vrucht die lijkt op een kist met zaden. De Engelse naam ‘bell pepper’ verwijst naar de vorm van de vrucht, bestaande uit 3 of 4 grote lobben die op een bel lijken. De paprika behoort tot dezelfde soort als pepers, maar is een milde variant omdat hij geen capsaïcine bevat (molecuul verantwoordeljik voor de scherpte van pepers). De paprika heeft dus een score van 0 op de Scoville-schaal, uitgevonden in 1912 om de scherpte van pepers te definiëren. Vanwege hun algemene wetenschappelijke naam is de geschiedenis van paprika’s en pepers zo met elkaar verwoven, dat het nu moeilijk is om hun ware oorsprong te achterhalen. Waarschijnlijk afkomstig uit Midden-Amerika, kwamen pepers en paprika’s in de 16e eeuw in Europa aan, maar werden ze pas in de 18e eeuw op grote schaal verbouwd.
Algemeen gewaardeerd en gebruikt, kunnen paprika’s verschillende kleuren hebben, afhankelijk van hun rijpheid: groene paprika’s worden geplukt voordat ze volledig rijp zijn en worden geel, dan oranje en uiteindelijk rood als ze volledig gerijpt zijn. De rode paprika heeft het rijkste en interessantste fytochemische profiel.

De paprika bevat weinig eiwitten en lipiden en heeft een laag suikergehalte. Wat het echter opmerkelijker maakt, is het gehalte carotenoïden. Carotenoïden zijn een klasse van natuurlijke pigmenten die een beschermende rol spelen voor de plant en geproduceerd worden in paprika’s terwijl ze rijpen. Van de caratenoïden in rode paprika’s, is capsanthine het meest aanwezig (meer dan 50%). De piekconcentratie wordt bereikt wanneer de paprika’s volledig rijp zijn. Hoe rijper en dus hoe roder de paprika, hoe hoger dus de concentratie fotoprotectieve antioxidanten.